پدر مقام معظم رهبری یکی ازائمه جماعت مشهد بودند. ایشان به دلیل یک عارضه چشمی در معرض نابینایی قرار می گیرد و برای معالجه و رمان لازم بود به تهران منتقل شود در ضمن ایشان به یک پرستار نیاز داشتند از طرفی این پدر و فرزندانش علاقه وافری نسبت به همدیگر ابراز می کردند همانند انس و علاقه ی ما بین حضرت یعقوب و یوسف.
در این شرایط مقام معظم رهبری مردد بودند که بمانند و درسشان را در قم ادامه دهند یا اینکه از پیشرفت علمی خود صرف نظر کنند و پرستاری پدر را بر عهده بگیرند. این شبهه برای ایشان پیش می آید که شاید خدمت به پدر واجب تر باشد. با یکی از دوستانشان ( که اهل معرفت بود) مشورت می کند. او می گوید: عقیده ی من این است که شما برای خدمت به پدر به مشهد بروید خدا قم را به مشهد می آورد یعنی آنچه خدا می خواهد در قم به شما بدهد در مشهد به شما می دهد.
این حرف به دل ایشان می نشیند از تحصیل در قم و آن شرایط ممتازی که در قم پیش آمده بود صرف نظر می کند و با پدر به مشهد برمی گردد.
