اکستازی خالص، پودری سفید متشکل از کریستال‌های ریز است. از این پودر بوی کپک به مشام می‌رسد. در صورت وجود ناخالصی، اکستازی به رنگ‌های قرمز و قهوه‌ای نیز دیده می‌شود. این ماده به اشکال قرص، کپسول، پودر استنشاقی و برچسب‌های پوستی موجود است. اکستازی را تزریق هم می‌توان کرد. اما در اغلب موارد، اشکال خوراکی آن مصرف می‌شود. میزان اِم دی.اِم آ ، در هر قرص از 9 تا 117 میلی‌گرم متفاوت است. قرص‌های موجود در بازار حاوی مقدار اندکی اِم دی.اِم آ ، و درصد زیادی ناخالصی هستند. کافئین، افدرین (تحریک‌کننده)،پی.اِم.آ ، (فعال‌کنندة سیستم عصبی)،دی.ایکس.اِم ، اِم.دی.آ ، (ترکیبی کشنده)،پی.سی.پی و اِسپید ، از جمله مواد محرکی هستند که به‌عنوان ناخالصی به قرص‌های اکستازی افزوده می‌شوند.

دکتر شهاب صالح‌پور، متخصص بیماری‌های عفونی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، استفاده از مواد مصنوعی محرک از خانوادة آمفتامین همچون اکستازی را در جهان رو به گسترش می‌داند و می‌گوید: «بر اساس هشدار سازمان ملل متحد، خرید و فروش و مصرف این مواد را به دشواری می‌توان کنترل کرد. زیرا قیمت آنها ارزان است و به آسانی همه جا در دسترس هستند. این نوع موادِ شادی‌آور یا شادی‌افزا، به دلیل ایجاد احساس شعف موقت، برای جوانان جذابیتی خاص پیدا کرده‌اند. در تایلند ترکیبات مت‌آمفتامین به شکلات افزوده می‌شود و به نام یا ـ با ، که در زبان تایلندی به معنای داروی جنون است، به کودکان و نوجوانان فروخته می‌شود. قرص‌های، اسپید، را رانندگان تاکسی می‌خورند و با سرعت 160 کیلومتر در ساعت در بزرگراه‌های تایلند تردد می‌کنند. همچنین این قرص در تایلند در کنار مشروبات الکلی برای مشتریان سرو می‌شود. در اندونزی ترکیبی مشابه به نام شابو به بازار عرضه شده که ارزان‌قیمت است و معمولاً روسپیان و مشتریان آنها از آن استفاده می‌کنند. مردم محلی به آن برادر فقیر کوکائین می‌گویند. افراد طبقة متوسط به جای آن اکستازی مصرف می‌کنند که گران‌تر است. بررسی‌های به‌عمل‌آمده در انگلستان نشان می‌دهد که یک میلیون نفر اکستازی مصرف می‌کنند. به این دارو در انگلستان داروی عشق گفته می‌شود.»
به این ترتیب، دارویی که در سال‌های پس از جنگ جهانی اول برای درمان افسردگی سربازان امریکایی و آلمانی به کار می‌رفت، در دهه‌های بعد، به‌عنوان یک مادة شادی‌آور رواج یافت.