...به نام نامی که نامش نام بخش نامیان نامی است...
این بارتاب و توان دست خود را از دست دادم. قلم در دست گرفتم و بی اختیار دست به صحبت آمد و من را بنده ی خود کرد. برای اولین بار بود که می دیدم دستم این همه حرف نگفته دارد،برای همین خواستم آن ها را بر روی کاغذ بیاورم تا اندکی از حرف های دلم را باز گو کرده باشم.
موضوع بی قراری: حمله ی اسرائیل به لبنان
مسئله: سکوت مرگبار
ای جهانیان دیدگان خود را باز کنید...آیا واقعا نمی بینید! من، یک نوجوان ایرانی بعد از دیدن بچه های به خون غلتیده به خود آمدم. بر خیزید و کاری انجام دهید. آخر این بچه های کوچک و مظلوم چه گناهی دارند، تا کی باید امثال "قانا"ها در خاک و خون غلتیده شوند و تاکی جان مردم بی گناه لبنان گرفته شود.
آری،نمی دانم گفتی از یادگاری بچه های اسرائیلی بر روی موشک ها بهتر است یا اشک دل کودکان و جسد به خون غلتیده ی آنها در جلوی چشم های پدر و مادرشان.
سئوالی دارم: تا کی باید منتظر محکوم کردن اسرائیل توسط کشور های دیگر باشیم ، تا کی ...
آیا واقعا محکوم کردن دردی از درد های مردم لبنان و اسرائیل باز گشا می کند؟!
این کدام قانون است که می گوید کشتار کودکان و مردان و زنان غیر نظامی کاری درست است ، کدامین قانون است که می گوید اسرائیل و آمریکا و امثالشان تجاوز گر نیستند؟
و حالا تو ای خواننده:
آیا کسی را می شناسی که به من بگوید در هنگام دیدن بدن دو نصف شده ی کودک لبنانی چه کاری باید کرد؟ آیا نه اینکه آنان شیعه هستند و مسلمان. حالا من به عنوان یک مسلمان آیا وظیفه ای جز محکوم کردن ندارم؟
تا کی ، تا کی باید در خانه های خود بنشینیم و هر روز کشته شدن مسلمانان لبنانی را بشنویم ؟
مگر نمی گویید که مسلمانان امت واحدند ، پس چرا من واحدی نمی بینم؟
نمی دانم آیا اگر اسرائیل ِ شیطان پرست به ایران هم حمله می کرد ما به این اندازه ساکت بودیم
این را به مردمی به غیر از کسانی که در راهپیمایی ها شرکت می کنند می گویم.
خداوندا! تمام مردم لبنان و حزب الله لبنان را از این آزمایش سر بلند خارج فرما.
حرف آخر:
ای مردم برای رضای حق صحنه را خالی نگذارید.
وعده گاه ولایتی ها: سه شنبه 10/05/1385- ساعت 9:00- میدان فلسطین
منتظر گزارش از این راهپیمایی باشید.
امید از خدایی دارم که روزی دیگر این چنین حوادثی را هیچ انسانی نبیند و دیگر هیچ کشور تجاوز گری در جهان وجود نداشته باشد.
... به امید دیدار...
